fàng zhú

放逐


拼音 fàng zhú 
注音 ㄈㄤˋ ㄓㄨˊ
词性 动词  
反义   搜捕  

词语解释

放逐    [fàng zhú]

1   古时候把被判罪的人流放到边远地方。

   这位大臣在被放逐之后,活得比他的大仇敌还长。

   banish; exile; deport; be sent into exile;


引证解释

1   流放。


国语辞典

放逐  【fàng zhú】

1   把罪人充发到远方去,或驱逐出境。

  《史记·卷七·项羽本纪》:「太史公曰:『及羽背关怀楚,放逐义帝而自立,怨王侯叛己,难矣。』」 《文选·司马迁·报任少卿书》:「屈原放逐,乃赋离骚。」
   流放

英语   to banish, to deport, to send into exile, to be marooned

德语   verbannen (V)​

法语   expulser, exiler, envoyer en exil


近音词、同音词


词语组词